Ik doe lekker een wandeltochtje naar het bakkertje. Het is echt wel heel mooi hier, de natuur is prachtig!
We ontbijten lekker met zijn allen, en dobberen lekker in het zwembad. De tuinman komt nog even en dat is maar goed ook want de oleanders hangen behoorlijk slap.
Lezen, speuren naar huizen en Agaath stuurt ook nog wat suggesties, dat is wel aardig vind ik. We mogen zondag vertrekken hoewel ze liever had dat we zaterdag al vertrokken maar goed, dan zitten we hier helemaal geen week, en we hebben nog niks.
Ok, een hotel in Sant Feliu (montjoi), een mail naar de camping in Agde, een mail naar een eigenaar van een Mobile Home in Agde en een mail naar Petra van Villas Var, waar we al eerder huizen boekten en en waar we elk jaar weer hopen op een buitenkans.
Ook dit jaar zien we weer een huis, eentje waar we altijd naar keken maar ons nooit aantrok omdat dit ook weer een oud huis is, maar goed, wel groot, en veel grond, buitenkeuken en een mooi zwembad.
Dit is precies nog vrij volgende week, maar we willen gewoon een goed prijs dus mailen Petra maar weer met wat smeekbedes.
'Haha, de familie Schreuders, wat leuk om weer wat van jullie te horen, ik ga informeren.'
Afwachten dus.
Intussen mail terug, de camping zit vol..
We hebben het heerlijk in het zwembad, rond 17:30 douchen en daarna in de auto voor een rondje nostalgie.
Eerst naar Sant Antoni de Calonge, we rijden via Platja d'Aro, veel herinneringen aan mijn uitgaanstijd daar, de stad is mooi geworden, mooier dan het was maar ik herken niet veel meer.
Aiii daar is discotheek Kamel, een pyramide waar Nicole en ik menig avond gedanst hebben. Kamel was Kamel niet meer, wel nog een pyramide vorm maar ontdaan van pyramide opdruk en zonder bord. Een lelijk bleek gebouw..boehoe.
De weg naar Sant Antonio is een feest der herkenning, wat een prachtige weg, langs Camping Cala GoGo en verder door. Ik herken de weg naar rechts, naar Montseny en Canigo, waarvoor ik gewerkt heb. Ons appartement en receptie bij Front de Mar is nu omsloten en geen receptie meer maar een gewoon verhuurd appartement. De Belgische bar is er niet meer, nu een gesloten gebouw. Het stemt me wat droef.
De Cruz Roja, is er nog wel, nu een ander gebouw en het rode kruis is blauw. Een strandtentje waar we een roseetje, een biertje (ja dat mag nu he Char) en een fanta Naranja drinken. Die is in Spanje altijd zo lekker, echt super sinaasappelig en een schijf sinaasappel in het glas.
Nog een laatste rondje en wat foto's bij een prachtige bougainville!
Door naar Palamos, eens een slaperig vissersplaatsje met toen ik daar werkte enkel 'La Miranda" als toeristisch restaurantje aan de boulevard, daar waren we 3 jaar geleden ook even tijdens een bliksembezoek en waar ik hoorde dat Toni overleden is toen hij nog geen 30 was.
Palamos nu een toeristisch dorp, wel heel gezellig en lijkt een beetje op Juan les Pins, braderie op de boulevard, mooie bomen en gezellig. La Miranda bestaat intussen niet meer en heet `El Olivia" ..boehoe, de scherpe bocht om het eettentje heen is er nog wel en we parkeren (nu betaald).
Char en ik doen de foto na van mamma en mij in 1986. De originele zal ik later toevoegen.
Zelfde plek, zelfde leeftijd. Ik was toen ook 18
We strijken neer bij een wijntentje MacaBeu...Marco en ik nemen de risotto met truffel en stoofvlees, Char carpaccio en Phil steak tartare. Die vind hij niet lekker....
dus er wordt onderling gewisseld. Ach wel prima, maar niet zo lovend als op tripadvisor. Beetje nukkige bediening.
Maar Marco heeft wel 2 glazen fantastische wijn gedronken. Als we die in NL te pakken kunnen krijgen twijfelen we geen moment. Wat een topwijn! Llum d'ALENA uit de Priorat.
Daarna een crepes bij een tentje verderop en we lopen rustig via de boulevard weer naar de auto.
Dag Palamos.
Thuis zijn de lampen aan bij het zwembad en Char en Phil maken wat mooie foto's.
Marco en ik halen een glaasje wijn niet eens meer en storten ons in de sponde. Kapot zijn we.
Djeez, wat is dat met ons ;-)
