Waar moeten we dit jaar nou weer heen? Na wat speurwerk heb ik contact opgenomen met mijn werkgeefster uit 1987!
In 1986 ging ik op vakantie naar Sant Antoni de Calonge met mijn zussen en schoonfamilie zus. Een heerlijke vakantie met een vakantieliefde tot gevolg. Tranen met tuiten en na thuiskomst was mijn moeder zo lief om met me terug te reizen zodat ik daar nog een keer vakantie kon vieren.
De jaren daarna heb ik voor het appartementen complex gewerkt, heerlijke herinneringen dus kortom. We gaan terug down memory lane want Agaath, wist me nog te herinneren en na wat leuke mailwisselingen verder hadden via haar een huis voor ons in Pals.
We hebben tot het laatste moment zitten dubben, moeten we zaterdag vertrekken of zondag?
Zaterdag wordt voorspeld als een zeer drukke dag richting zuiden. Zondag zou gewoon druk zijn maar ook Quatorze Juillet in Frankrijk.....na de laatste voorspellingen gezien te hebben besluiten we vrijdagavond laat om toch maar op zondag te vertrekken.
Zondag morgen 14 juli, wekker op 4 uur en om 5 uur stipt in de auto.
Dit jaar hebben we Michel als huis en kattenverzorger.
Gewoontegetrouw gaan bij Hilversum de eerste bolletjes naar binnen en rijden we in de Qashqai (heeft Marco net 2 dagen geleden gekregen) richting Maastricht. Daar nog even tanken en de reis verloopt zeer spoedig.
We maken maar een paar stops waarbij de kinderen niet aan de fristi of chocomel gaan maar gewoon met ons een cappuccino drinken.
Een uurtje voor Lyon wisselen we van plek en gaat ik zowaar eens een stukje rijden (waar is de krant), natuurlijk door het centrum van Lyon en vlak daarna file rijden tot Orange, maar niet getreurd. Marco kan twee uurtjes zijn vermoeide oogjes dichtdoen.
Zo he, die grensovergang zagen we niet aankomen! Normaal zit ik klaar met camera om de 'pyramide' bij Spanje te fotograferen maar helaas, te laat.
Het is al afslag 4 maar daarna nog wel ellenlang langzaam binnendoor rijden.
Als we iets na 19:00 uur in Pals aankomen kunnen we het gewoon niet vinden, Djeez, nummer 170 maar alles loop door elkaar. Ik denk dat we na een 20 minuten rondrijden het eindelijk gevonden hebben.
Oei...ehhh OK...niet helemaal wat we in gedachten hadden
We kijken niet echt goed want de supermarkt gaat bijna sluiten dus eerst snel de eerste benodigdheden halen. Wijn...kaasjes, beleg, wc papier, ach je kent het wel. Daarna weer naar huis.
Hier een foto van het huis zoals in de advertentie:
Het huis is echt behoorlijk ernstig gedateerd..kan heel charmant zijn en pittoresk, maar hier is oud echt gewoon oud. En na het liften van de rolluiken zien we dat de foto's van het huis heel gunstig genomen zijn.. allemaal richting huis..en dat met een reden want dit is het uitzicht vanaf de veranda...
Het huis ligt bovendien tussen 3 wegen in, dus continue geluid van auto's en scooters remmend en optrekkend en om de hoek de afval en glasbaken verzamelplaats..dus kling, kling daar gaat weer een weekendvooraad aan wijnflessen. De tweede badkamer is buiten dus als iemand 's avonds als alles op slot zit naar de wc moet is het alsnog vechten om wie er eerst mag.
Ok, ik durf het niet te schrijven maar dan toch maar, Charlotte en ik pinken wat tranen weg.. en ik bel vervolgens met Agaath om te zeggen dat het toch wel erg tegenvalt en dat we hier geen twee weken willen blijven.
Je begrijpt dat dit niet echt een gezellig gesprek was.........
We besluiten nog even naar het strand van Pals te rijden. Er is plek bij Solimar, goed aangeschreven op Tripadvisor. Even voeten in zand, avocado met garnalen, Marco stuk vlees en Phil een hamburger. Dat was even lachen want het was idd een hamburger..maar zonder broodje, haha
Terug naar casa, we zijn kapot.....gaan naar bed waar het piekt en kraakt en we met de knieën tegen de wasmachine op het toilet moeten zitten.....
Als we morgen wakker worden is alles vast beter....toch?
