Saampjes capuutje en wandeltochtje naar het bakkertje waarna we met zijn allen gaan ontbijten.
Gatverdarrie, de gisteren gekochte melk klotst in klonten uit de fles! Hoe kan dat nou weer, jakkes!
Het is bewolkt maar wel warm, wasjes erin en na de rondjes in het zwembad besluiten we om naar Girona te gaan.
Barcelona blijkt toch nog 2 uur rijden te zijn en in Girona zijn we nog niet geweest.
Het schijnt dat bepaalde opnames (Kings Landing, Braavos ) uit Game of Thrones er op genomen zijn, kijken of we iets kunnen herkennen.
Na ongeveer een klein uurtje rijden zijn we in Girona, we vinden al snel een overdekte parkeergarage en lopen richting de oude stad. Poeh het is warm!
Mooi die oude straatjes en doorkijkjes, Girona vormt inderdaad een prachtige filmset.
Omdat we al een beetje trek krijgen speur ik op Tripadvisor waar we lekker Pinxos kunnen eten.
We vermijden de schreeuwerige touristtraps en lopen de weg die Google Maps ons leidt.
Zo handig op deze manier, we waren nooit op het pleintje gekomen als we dit niet hadden, het lag namelijk compleet een andere kant op dan ons leuk leek.
Via een poortje komen we op een pleintje (place de lndepencia) alswaar we het Pinxos restaurantje XiBARRI ontwaren.
We wanen ons heel even weer in San Sebastian, wat leuk! We lopen met ons bordje het barretje in en kiezen uit allerlei uigestalde pinchos, warme of achter een koelruitje. Als je afrekent na het eten tellen ze het aantal stokjes op je bordje.
De pinchos bestaan uit een stuk stokbrood met daarop verschillende toppings;
We hadden filet met een gebakken kwarteleitje, gerookte zalm met krabsalade, tomaat met krabsalade, geroosterde paprika met kaas, ansjovis en olijf, aardappel met een soort kaasbal, worstje met iets, gehaktballetje op iets, Marco weet dat even niet meer ;-)
Alle pinchos 1 euro en een glas rose 1,45, nou waar vind je dat nog.
Lekker!!!
Zie Char en Phil hier smullen ;-)
Na het eten weer door de straatjes van Girona, we kunnen een foto maken op de Iron Throne uit Game of Thrones, lust voor het oog hier rond te lopen.
Conclusie: ijs van de Hoop is het lekkerst!
Eenmaal thuis gaan Char en Phil natuurlijk nog even zwemmen en gaat Marco even lekker zitten speuren naar eea en ik een boekje lezen, beetje niks, was vouwen en dan opfrissen want we gaan naar Can Padres...een kiprestaurant geroemd om de gegrilde kippen. Hoog vreetschuur gehalte maar we gaan het proberen..
Rijen Nederlandse en Duitse kentekens naast elkaar en een enkele spaanse, buiten kip om af te halen en binnen nummertje halen om te wachten.. een uur als je buiten wil eten en zodra er iemand klaar is meteen binnen kunnen eten. We doen het laatste.
Tja, akoestische hel...een vreetschuur met lange banken en jengelende kinderen..hellup!
We bestellen 3x een halve gegrilde kip met frites en Char brood met ham want die houdt niet van kip dus dat is hier niet handig.
Na een lange tijd wachten en schreeuwen naar elkaar om over het geluid uit te komen komen dan eindelijk de borden. Kippie Kippie..
En? Was het de moeite waard? Conclusie: de gegrilde kip van de markt in Laren is lekkerder.
Het brood met Serrano ham was prima en we mogen de (nieuwe) potten mayo en ketchup houden.
Op de weg terug nog even naar Jodofi want de Chaumes is op en ja... na deze gezonde maaltijd mag dat en we snakken inmiddels naar een glaasje rode verdoving. Wat een leuke jongen achter de kassa, dwz Char krijgt hier de nodige blikken, en dat is logisch :-)
Thuis gaat de Priorat open..dat is toch goddelijk!, blikken we terug en doen een spelletje pesten.
Trusten!
X
