Vandaag is het zondag en na het lezen van diverse blogs leek Cala Salada ons een goed idee.
Wij lezen, overweldigend mooi, bucket list, dit moet je gezien hebben. Wat let ons? We hebben ons goed ingelezen zodat we goed voorbereid waren. Zo wisten we dat de parking om 10:00 open ging en dat als hij vol was, je veel verderop moest parkeren en een pendelbus moest nemen. De weg naar Cala Salada werd soms zelfs afgesloten vanwege de drukte.
Anyway, voor ons geen probleem, opstaan om 07:30, aan het ontbijt om 09:00 en op pad om 09:40, het is immers maar 10 minuten rijden. Dat was het inderdaad en toen we even voor 10:00 de parkeerplek opdraaide was daar nog meer dan genoeg ruimte.
Wat we ook hadden gelezen was dat het een steile klim naar beneden was via diverse trappen met leuningen op z'n Spaans.....wiebelig, soms half afgebroken en soms helemaal geen leuning. Een dergelijk pad zou in Nederland schande oproepen....op Ibiza heel gewoon.
Na de afdaling werden we beloond met inderdaad een mooie baai. Rotspartijen aan beide kanten en links nog wat oude vissershuisjes/schuurtjes.
Het was nog niet erg druk en we besloten maar op bedjes te gaan liggen....handdoekje op de harde stenen trok ons niet. In de loop van de dag waren er genoeg mensen die dat wel trok en die zich tussen onze bedjes en de zee nestelden.
Daar kwam de ligbeddenman, 2 bedjes met een parasol voor de hele dag slechts EUR 21,- Dat is natuurlijk geen geld, vrolijk zwaaiden we met ons iPhone om te betalen........ai....betalen kon alleen contant....en dat hadden we natuurlijk niet bij ons. Daarbij was betalen met ApplePay wellicht ook lastig geweest omdat er 0,0 ontvangst was. Geen wifi, geen 5G, geen 4G, geen 3G, geen 2G, niks nada noppes. De man keek wat wanhopig, gelukkig spreekt Viviane een aardig woordje Spaans en de man legde uit dat we naar het restaurant konden gaan om 13:00. Daar zouden we dan contant geld kunnen krijgen als we wat kochten en dus het meerbedrag afrekenden. We zullen vast niet de eersten zijn geweest want de beste man keek ons bijna smekend aan of we dat dan wel echt wilden doen? Misschien had hij wat slechte ervaringen gehad.
Daar lagen we dan, fles water en tros bananen in de supermarkt gehaald op weg naar het strand. We zagen mensen al vreemde capriolen uithalen als ze wilden zwemmen, die grotere stenen werden kleinere steentjes naarmate je dichterbij het water kwam.....en dat doet pijn, daar zak je in weg, au. Viviane had met haar arendsoog al gezien dat het helemaal rechts tegen de rotsen aan wat minder bedeeld was qua steentjes en ging daar soepeltjes te water.
Het water was overigens een stuk kouder dan bij Tropicana......is dat omdat we nu wat noordelijker zitten of omdat er minder mensen in het water pla...n? ach laat ook maar. We weten nu, wat we al wisten, dat we zandstrand mensen zijn en geen kiezelstrand mensen. Ook bediening op het strand kunnen we na deze ervaring extra waarderen.
Viviane had gisteren fikse maagpijn en dat was niet minder geworden, dus rond 13:00 gingen we maar cash geld halen in het restaurant wat lukte. Daarmee konden we het vertrouwen in de mensheid van de beddenman herstellen. We besloten naar boven te klauteren en een pharmacie op te zoeken. Wat een hitte, met zo'n 32 graden dit soort klims doen is geen goed idee.
Hijgend, puffend en zwetend kwamen we bij de Wrangler aan.Google maps naar de pharmacie en wat maag medicijnen gehaald. Door naar het restaurant van Marble Stella Maris, wat water en een zeer lichte lunch. Viviane eet niets en we gaan snel naar de kamer. Althans, de klim naar boven is teveel voor Vief en we wachten op een karretje die af en aan rijden.......dat duurde en duurde....maar na een kwartier hadden we een lift naar boven. Daar in alle koelte brengen we wat uurtjes zoet met het blog bijwerken en Vief even slapen.
Dan is het zo rond 17:15 tijd om naar de auto te gaan, om 18:00 worden we bij Aubergine verwacht. Ilse en Tim zijn ook op Ibiza en we hebben afgesproken aldaar een hapje te doen. Het is zo'n 10 jaar geleden dat we elkaar gezien hebben. De tijd is snel gegaan, vooral voorheen Timmy, nu Tim is flink gegroeid en nu langer dan Ilse. Het is heel leuk om weer bij te praten na al die tijd. En wat een toeval dat we tegelijk op Ibiza zijn. Alhoewel, lang geleden gebeurde dat ook in Juan les Pins, we hebben blijkbaar dezelfde vakanties op dezelfde tijden.
Het eten, tsja, het staat hoog aangeschreven, lovende recensies. Het klinkt ook goed, Farm to Table, alles wordt op eigen landgoed gekweekt. En dat is dan vooral groente. Heel veel groente met in de hoofdrol, inderdaad de Aubergine. Zelf ben ik nog zo brutaal geweest om de lambs rack te bestellen.....maar ik denk dat dit gerecht op de kaart staat om de niet vegetariër te straffen.
We hebben het geprobeerd, we stonden er voor open maar geen van ons 4 heeft echt lekker gegeten. De rose en het dessert waren de hoogtepunten, laat ik het daarbij laten. Na een paar uurtjes was het tijd om te gaan, op het terras van ons hotel snel nog een glaasje cola tegen de maagpijn en dan het blog maken. Morgen gaan we naar Experimental Beach. Nu is het 22:15 en de oogjes gaan toe, trusten.
